Kategorie wagowe w MMA – ile muszą ważyć zawodnicy?

Mieszane Sztuki Walki są coraz popularniejszym sportem w naszym kraju, jak i również poza jego granicami. Dla niektórych jest zwykłym „mordobiciem”, ale fani tego sportu widzą w nim znacznie więcej. Przyjrzyjmy się historii MMA, zasadom, a także temu, jakie są kategorie wagowe i czym one adekwatnie w ogóle są. Czym jest MMA i jakie mamy kategorie wagowe?

Czym jest MMA i jakie są zasady?

MMA to Mixed Martial Arts. Tłumacząc na język polski są to Mieszane Sztuki Walki. Jest to kontaktowy sport, który łączy wszystkie sztuki walki. Najpopularniejszymi sztukami walki są: Jiu-Jitsu, Karate, Boks. Jest również chociażby Sambo, z którego wywodzi się jedna z największych gwiazd w historii MMA – Khabib Nurmagomedov, Mamy stójkę, parter, zapasy, klincz. Można łączyć wszystko, co nie jest przesadnie brutalne, czyli: uderzenia w krocze, palce w oczy, gryzienie, uderzenia w kręgosłup, palce w nos lub uszy, atak krtani, uderzenia w tył głowy, dźwignie na stawy małe, kopnięcia w parterze, ciągnięcie za włosy, trzymanie się siatki. Większość organizacji korzysta z Unified Rules, które są międzynarodowym zbiorem reguł i zasad. Zasady te opracowane zostały w 2000 roku i są modyfikowane do dziś.

Zawodowe walki realizowane są zwykle 3 rundy po 5 minut. Różnica jest w starciach mistrzowskich, które realizowane są na dystansie pięciu odsłon po 5 minut. Przerwy między nimi wynoszą minutę. realizowane są w klatce, która ma osiem kątów, czyli rzecz jasna oktagonie, który najczęściej ma wymiary 8×8 metrów. Czasem natrafić można na – 7×7 metrów lub przykładowo na 9×9 metrów.

Rundy są punktowane w skali 10-punktowej, gdzie każda punktowana jest oddzielnie. Najczęstszą punktacją jest 10-9, gdzie zawodnik z dziesięcioma punktami wygrywa rundę. Mamy do czynienia także z punktacjami: 10-8 (dominacja), 10-7 (absolutna przewaga, bardzo rzadko spotykana), 10-10 (remis, także bardzo rzadko spotykane). Zawodnik może zostać ukarany odjęciem punktu za faul, co wpływa na jego dorobek. Każdy sędzia punktowy jest rozstawiony w innym miejscu pod klatką. Kryteria, którymi się kierują to: efektywne uderzenia/grappling, później próby skończenia walki, następnie kontrola klatki,

Wyposażenie zawodnika w oktagonie to: rękawice 4-6 oz odkrytymi palcami, ochraniacz na szczękę, suspensor, spodenki. Oz to po prostu uncja, jednostka miary masy.

Walka może zakończyć się przez: nokaut, techniczny nokaut, poddanie, decyzję, dyskwalifikację, no contest. No contest to uznanie walki za nieodbytą w wypadku jakiegoś niespodziewanego wydarzenia.

ZOBACZ TAKŻE: Jakub Kaszuba wraca. Znamy datę i rywala!

Historia MMA

Historia MMA sięga tysięcy lat wstecz, mimo iż sport pod tą nazwą funkcjonuje dopiero od lat 90. Poprzednikami Mieszanych Sztuk Walki były brutalne pojedynki bez reguł.

Pierwszy był Pankration w Starożytnej Grecji, jeszcze kilkaset lat p.n.e. W 648 r. p.n.e. zaczęły odbywać się walki, w których łączono ciosy, kopnięcia, rzuty i duszenia. Dozwolone było prawie wszystko oprócz gryzienia i wydłubywania oczu. Starcia odbywały się na gołe pięści, często do utraty przytomności. Herakles i Tezeusz w mitologii greckiej byli mistrzami Pankrationu, ludzie ich wielbili i uznawali za wielkich czempionów.

Na świecie rozwijały się style walki, które łączyły ze sobą stójkę i chwyty. W Chinach połączono Shuai Jiao (starożytne zapasy) z Kung Fu (uderzenia). W Indiach wymyślono Kalaripayattu, w którym walka odbywała się w stójce, walce wręcz i z bronią.

Lata 20. XX wieku i powstanie Vale Tudo. Tłumacząc „Vale Tudo” to „wszystko wolno”. Nazywano tak walki prawie bez reguł, ponieważ posiadały one nieznaczne zasady. Chlubę poprzednikowi MMA dała rodzina Gracie, która korzystała w Vale Tudo z BJJ. Walki odbywały się na dodatek bez kategorii wagowych, które dzisiaj są zdecydowanie istotną częścią MMA. Ten sport uznaje się za bezpośredniego poprzednika mieszanych sztuk walki.

Tuż przed powstaniem MMA trwały batalie między stylami, zapaśnicy mierzyli się z bokserami, łączono BJJ z zapasami w USA lub także w Japonii – organizacja Shooto, gdzie walczono z elementami zapasów i uderzeń.

Pierwszą galą w nowoczesnym rozumieniu było UFC 1 w Denver, USA. Wydarzenie odbyło się 12 listopada 1993 roku. Ultimate Fighting Championship do dzisiaj jest największą organizacją MMA na całym świecie. Na początku dużo walk zwyciężali zawodnicy, którzy mieli umiejętności parterowe, ponieważ poddawali przeciwników, którzy nie wiedzieli, jak wydostać się z technik kończących. Royce Gracie był jednym z takich zawodników. Wybitny mistrz brazylijskiego jiu-jtsu i pierwszy w historii zawodnik włączony do Galerii Sław UFC. Za niedługo będziemy świadkami gali z numerem 318, co pokazuje, jak bardzo zakorzenił się ten sport w USA. Oprócz numerowanych gal, organizacja ma także te „mniej ważne”, które nazywane są wydarzeniami z cyklu „Fight Night”.

Istniała także organizacja PRIDE, dzięki której wiele osób zakochało się w sportach walki. Japońska organizacja organizowała walki w MMA, jednak główną różnicą była możliwość oddawania kopnięć w głowę w parterze i brak łokci. Starcia odbywały się w ringu bokserskim i były punktowane jako całość, a nie runda po rundzie. Królowali tam chociażby Fedor Emelianenko czy też Mirko Cro Cop.

Pierwsza gala MMA w Polsce to odbyte podczas targów kulturystycznych Body Show w Poznaniu widowisko, które zorganizował Mirosław Okniński. Znany trener sędziował również walki na tym wydarzeniu. Miało to miejsce 10 października 2002 roku. Pierwsza gala KSW, czyli najlepszej i najpopularniejszej polskiej organizacji odbyła się 27 lutego 2004 roku w hotelu Marriott w Warszawie. Aktualnie w Polsce mamy wiele federacji, tj. FEN lub Babilon MMA. KSW to do dziś największa federacja, która ma na koncie już 107 wydarzeń. Przyczyniła się w ogromnym stopniu do rozwoju tego sportu w Polsce, a przełomowym momentem wydaję się starcie Pudzianowski vs. Najman, czyli debiut byłego strongmana w MMA. Pojedynek ten odbył się w 2009 roku podczas KSW 12.

ZOBACZ TAKŻE: Okniński przekonany o tym, iż Kołecki to większe wyzwanie dla De Friesa od Arka Wrzoska!

Kategorie wagowe w MMA

W mieszanych sztukach walki jest ponad dziesięć kategorii wagowych, ale w największych federacjach MMA na świecie – np. UFC – wyróżniamy dziewięć dywizji. Zawodnicy ważą się na przed walką, najczęściej rano. Większość z nich nie walczy w swojej naturalnej wadze. Zbijają kilogramy dzięki wody, aby być jak najlżejszymi.

Jakie zatem kategorie wagowe wyróżniamy w MMA? Oto one

• waga słomkowa (52,2kg) – jest to dywizja, w której mierzą się panie. Zawodniczką tejże kategorii wagowej była chociażby była mistrzyni UFC – Joanna Jędrzejczyk.
• waga musza (56,7kg) – tutaj panowie, jak i panie mierzą się, jeżeli mówimy o wielu największych organizacjach. W tej wadze jednymi z najbardziej rozpoznawalnych zawodników są np. Demetrious Johnson czy Valentina Shevchenko wśród pań.
• waga kogucia (61,2kg) – realizowane są walki pań, jak i panów. W tej dywizji znanymi zawodnikami są np. Jakub Wikłacz lub Sean O’Malley.
• waga piórkowa (65,8kg) – w kategorii piórkowej zdarzają się pojedynki pań, natomiast jest to już rzadkość. Mistrzem tejże kategorii wagowej UFC był Conor McGregor, a w KSW np. Salahdine Parnasse.
• waga lekka (70,3kg) – w wielu federacjach jest to bardzo mocno obsadzona kategoria wagowa. Od tej kategorii wagowej widujemy już tylko walki panów. Znanymi zawodnikami, którzy walczą lub walczyli w tej dywizji są chociażby Khabib Nurmagomedov i Mateusz Gamrot.
• waga półśrednia (77,1kg) – również mocno obsadzona dywizja w wielu federacjach. Znanymi zawodnikami są np. Georges St. Pierre i Adrian Bartosiński.
• waga średnia (83,9kg) – zbliżamy się do panów, którzy są już naprawdę sporych rozmiarów. Rozpoznawalnymi fighterami z tej kategorii wagowej są np. Anderson Silva i Mamed Khalidov.
• waga półciężka (93kg) – druga pod względem ilości kilogramów dywizja. Mistrzem UFC w niej był Jan Błachowicz, a do niedawna rządził w niej Alex Pereira, jedna z największych gwiazd UFC w ostatnich latach.
• waga ciężka (120,2kg) – tutaj mamy do czynienia już z ogromnymi zawodnikami. Nazywana przez wielu królewską dywizją. Znanymi zawodnikami są np. Jon Jones lub Fedor Emelianenko.

W każdej kategorii wagowej istnieje tolerancja, która wynosi 0,5kg. W wagach mistrzowskich wspomniana tolerancja nie obowiązuje. Zawodnicy muszą wypełnić równo limit bez dodatkowych pięciuset gram. W przypadku niewypełnienia limitu wagowego fighterzy są pozbawiani części swojej wypłaty, najczęściej jest to 30%. jeżeli jest to znaczne przekroczenie, walka może zostać odwołana. W przypadku walk mistrzowskich, jeżeli zawodnik nie zrobi wagi, traci możliwość zdobycia tytułu mistrzowskiego.