Czas na przegląd tegorocznych debiutantów! Było wiele ciekawych nazwisk (cz. 5)

Jak co roku, wielu zawodników debiutuje w rozgrywkach ligowych w naszym kraju. w okresie 2025 były aż 33 takie nazwiska. Wielu z nich odgrywało minimalne role w swoich drużynach, ale nie brakowało takich, którzy wielokrotnie dawali powody do euforii swoim kibicom. Zapraszamy na mini cykl opisujący każdego ligowego debiutanta w tym sezonie.

Część 1. dostępna TUTAJ.
Część 2. dostępna TUTAJ.
Część 3. dostępna TUTAJ.
Część 4. dostępna TUTAJ.

Jesse Mustonen (61 punktów, 5 bonusów, 44 starty, średnia 1,500)

To najstarszy tegoroczny debiutant. Mustonen w przeszłości miał kontrakty warszawskie w innych klubach, ale dopiero w tym sezonie udało mu się zadebiutować w wieku trzydziestu lat. Całościowo sezon w jego wykonaniu nie był najlepszy, a spory wpływ miała na to postawa na wyjazdach. Doświadczony Fin w meczach domowych był liderem swojej drużyny, ale w „delegacjach” zanotował tylko dwa dobre mecze, w Pile i Daugavpils.

Filip Seniuk (46 punktów, 10 bonusów, 57 startów, średnia 0,982)

Drugi z podstawowych juniorów ostrowskiego klubu, w tym sezonie, podobnie jak Sitek zadebiutował w lidze w tym sezonie. Przed rokiem był wypożyczony do wrocławskiego klubu, ale tam w meczach ligowych pełnił jedynie rolę rezerwowego i tym sporadycznie. W tym sezonie był doparowym Pawła Sitka, jednak sam potrafił zanotować kilka udanych występów. Pod tym względem dla niego najlepszy był dwumecz z Hunters PSŻ-em Poznań. W obu meczach zdobył 7 punktów i bonus, przy czym raz było to w sześciu startach, a raz w czterech. Poza tym przeplatał całkiem dobre mecze z tymi przeciętnymi.

Mikołaj Duchiński (21 punktów, 4 bonusy, 36 startów, średnia 0,694)

Duchiński wskoczył w trakcie obecnego sezonu do składu zwycięzcy PGE Ekstraligi w miejsce słabo spisującego się Krzysztofa Lewandowskiego. Jak na szesnastolatka, to trzeba przyznać, iż notował całkiem dobre wyniki. Potrafił w większości meczów przywozić jakiekolwiek punkty. Kryzys zaczął się w sierpniu i wrześniu, gdzie miał choćby serię dziewięciu biegów bez jakiegokolwiek punktu. Na szczęście dla toruńskich kibiców – odpadłił w najważniejszym momencie ich klubu od 17 lat, czyli czasu dłuższego, niż życie Duchińskiego. Szesnastolatek w finałowym meczu na własnym torze w biegu juniorskim najpierw pokonał Bartosza Bańbora, a dwa wyścigi później przywiózł „trójkę” sensacyjnie przywożąc za swoimi plecami znacznie lepszych zawodników.

Jan Przanowski (6 punktów, 1 bonus, 15 startów, średnia 0,467)

Przanowski również jak wiele innych zawodników musiał długo czekać na ligowy debiut. Jego przypadek jest o tyle interesujący, iż wcześniej udało mu się wywalczyć awans do SGP2, niż pojechać ligowy wyścig. Pierwszy start w lidze przypadł mu na Gorzów, gdzie nie zdobył punktu. Przeważnie jeździł w miejsce słabo spisującego się Kacpra Łobodzińskiego, jednak sam nie przywoził wiele punktów. Najlepiej o tym świadczy fakt, iż zaledwie raz był drugi, a nie przywiózł żadnego indywidualnego zwycięstwa.

Oskar Chatłas (3 punkty, 0 bonusów, 12 startów, średnia 0,250)

Kolejny z etatowych „kevlarów” w gorzowskiej Stali. Z reguły występował jadąc z numeru seniorskiego, przez co bardzo trudno było mu o jakiekolwiek punkty. Gdy występował jako podstawowy młodzieżowiec, to jego wyniki wyglądały podobni i licznik jego punktów zatrzymał się na liczbie trzech.

Kacper Sajdak (1 punkt, 0 bonusów, 7 startów, średnia 0,143)

Wychowanek opolskiego klubu dostał w tym sezonie zaledwie kilka szans, ale ciężko powiedzieć, by wykorzystał je w należyty sposób. W siedmiu startach zdobył zaledwie jeden punkt. W trakcie sezonu postanowił zawiesić żużlową karierę. Potem sam zainteresowany przekazywał na swoich mediach społecznościowych, iż trenował m.in. w Rawiczu, ale nie wiemy co z jego karierą, bowiem nie został ogłoszony w kadrze Kolejarza Opole na sezon 2026.

Adrian Gorzkowski (0 punktów, 0 bonusów, 1 start, średnia 0,000)

Ciężko jakkolwiek opisać tegoroczny sezon Adriana Gorzowskiego. Na początku minionego sezonu zdał licencję w klasie 500cc, czym samym rozpoczął swoją żużlową karierę. Skupiał on się na rywalizacji w zawodach juniorskich, gdzie szło mu co najwyżej przeciętnie. Jedyny swój ligowy wyścig odjechał pod koniec sezonu w Poznaniu i tam przyjechał na osatniej pozycji.

Tych, którzy czytali tę serię uważnie, może zdziwić brak Maksymiliana Pawełczaka. Wszak reprezentował on Abramczyk Polonię Bydgoszcz w meczach barażowych o PGE Ekstraligę. Jednak słowo baraż jest tutaj absolutnie kluczowe. Mecze barażowe nie liczą się do oficjalnych statystyk ligowych, dlatego też Pawełczak nie znalazł się w tym zestawieniu. Jednak trzeba mu przyznać, iż zanotował najlepszy debiutancki mecz spośród wszystkich takich zawodników

Klasyfikacja tegorocznych debiutantów według zdobytych punktów:

Bastian Pedersen